یک هموطن و نظاره گر

نامه ای‌ از یک دوست هموطن.

شنیدم که جشنی به مناسبت چهارمین سالگرد آغازین سازمان فرهنگی‌ رویش تدارک دیده شده است. یک ابتکار بجا در کنار حمایت‌های بیزینس‌های محلی نتیجه همایشی شد که روز شنبه نهم می سال ۲۰۰۹ با حضور گسترده ایرانیان برگزار شد. مدیریت و اداره برنامه تصویرگر سادگی‌ و بی‌ آلایشی گردنندگان ایشان بود، بطوری که به راحتی‌ میدیدی که حتی خودشان هم انتظار چنین حمایت گستردهی را نداشتند، میدیدی که به خاطر کمبود صندلی با صندلیهای کوچک از آدمهای بزرگ پذیرایی میکردند و کسی‌ را از این کار خرده گیری نبود. میدیدی که گردنندگان این جشن هر آنچه می‌توانستند کردند که همه حاضرین خود را شاید بعد از مدت‌ها در خانواده بزرگترشان پیدا کنند، و ضمن استفاده از برنامه‌های متنوعی چون شعر، موسیقی، رقص محلی و با مضمون فعالیت‌های این سازمان که همانا در اتمسفر برنه‌هایشان مستتر بود اشنا شوند.

وقتی‌ به خانه باز میگشتم متاثر از فضای این خانواده بزرگتر با خود اندیشیدم که به راستی‌ حضور گسترده مردم خود نشان نیاز به همفکری‌های بیشتر فرهنگی( که همان مضمون اصلی‌ فعالیت‌های رویش را تشکیل میدهد) در بین ما ایرانیان می‌باشد.

باشد که همین خود بستری برای انگیزه‌های باز هم بیشتر برای فعالین این سازمان باشد. دستشان درد نکند.

می ۱۰، ۲۰۰۹